24 kwietnia, zmarł Tadeusz Różewicz najwybitniejszy polski poeta, prozaik i dramaturg. Autor słynnej „Kartoteki” zmarł we Wrocławiu, miał 93 lata
Krótka biografia
Tadeusz Różewicz urodził się 9 października 1921 roku. Pierwsze utwory publikował jeszcze przed 1939, między innymi w czasopismach „Pod znakiem Marii” i „Czerwone Tarcze”. Jednak za debiut Różewicza uważa się, wydany po wojnie, zbiór wierszy pt. „Niepokój”. Od 1968 roku poeta mieszkał we Wrocławiu, publikował głównie na łamach „Twórczości”, „Odry” i „Dialogu”. W ostatnim dziesięcioleciu ukazały się m. in. poematy: „Nożyk profesora”, „Szara strefa” i „Wyjście”.
Poeta w naszej bibliotece
Gorąco zachęcamy do sięgnięcia po tomiki wierszy Różewicza, które biblioteka posiada w swoich zbiorach. Pierwszy, to „Szara strefa” – tom wierszy, który składa się z dwóch części: „Szara strefa” i „Appendix”. W „Appendixie” Różewicz toczy dialog z dziewięcioma wierszami mistrza i przyjaciela Leopolda Staffa. „Matka odchodzi” –
jest szkicem wspomnieniowym ukazującym relacje między synem, a matką. Trzeci, to „Nożyk profesora” – na okładce tego zbiorku widać sfotografowany nożyk, zrobiony z kawałka obręczy od beczki przez profesora Mieczysława Porębskiego, historyka sztuki i odwiecznego przyjaciela poety. To zrobiony w obozie w Oświęcimiu, pasek nadżartego rdzą żelaza, w połowie długości nacięty i zwinięty w rękojeść.
Miejsce w polskiej literaturze
„Nie ma polskiej poezji i polskiej mowy bez Tadeusza Różewicza”, powiedział kiedyś Kazimierz Wyka, i trudno o lepszą syntezę znaczenia jego twórczości dla rodzimej literatury.
Tadeusz Różewicz, jeden z najbardziej znanych na świecie polskich poetów, jest autorem ponad 50 tomów wierszy, przetłumaczonych na kilkadziesiąt języków. Do jego najważniejszych zbiorów poetyckich należą: debiutancki „Niepokój” oraz „W łyżce wody”, „List do ludożerców”, „Twarz” i „Równina”.
Osobne miejsce w jego dorobku literackim zajmuje twórczość sceniczna. Napisał między innymi tak głośne dramaty, jak: „Kartoteka”, „Stara kobieta wysiaduje” i „Na czworakach”, wystawiane na scenach całego świata. W jego sztukach elementy realistyczne przenikają się z teatrem absurdu.